فراتر از رویکردهای متعارف: قتل به مثابه کنش متقابل

در عمده ی مطالعاتی که در حوزه ی قتل انجام شده، سعی بر آن است تا تفاوت در نرخ قتل در مناطق مختلف توضیح داده شود. اما این مطالعات و نظریه های حاصل از آن ها علی رغم ارزش مند بودن  قادر به پاسخ گویی به این سوالات نیستند که چه کسی، چه کسی را می کشد؟ یا در کجا و چه وقت و به چه دلیلی قتلی رخ می دهد؟ برخلاف روش های رایج که بیشتر به توصیف و تفسیر جنبه هایی از قتل می پردازد، تحقیق حاضر با تکیه بر روش کیفی و انجام 14 مصاحبه ی عمیق با 12 مرد و دو زن که مرتکب قتل عمد شده اند، به دنبال فهم جامع مجرمین است. ازاین رو درک شخصی مجرمان و معنابخشی به زندگی روزمره ی آن ها و شناسایی انگیزه های آن ها از اهداف عمده ی این تحقیق است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که عمده ی قتل ها ناشی از تضاد میان افراد در شرایط مختلف است. پذیرش قتل به عنوان روشی برای حل تعارضات و تنازعات میان اشخاص باتوجه به متغیرهایی چون طبقه، جنسیت و سن متفاوت است. بیشتر جرایم قتل دربرگیرنده ی دو ویژگی اصلی است: اولا خشونت راهی پذیرفته شده است و دوم، حوادث معمولا در زمان و مکان خاص ترتیب داده نشده است. به عبارت دیگر حادثه توسعه می یابد؛ نه این که ازقبل ترتیب داده شده باشد. معمولا خشونت به وسیله ی شخصیتی تنازعی و دعوایی، شدت می گیرد و در آن قربانی و مجرم هر دو سعی می کنند وجهه ی خود را به قیمت نابودی طرف مقابل حفظ کنند. رابطه ی بین قربانی و مجرم و شباهت ویژگی های آن ها ما را به این فرض می راند که خشونت های مرگ بار بیشتر در روابط قرینه ای پدیدار می شوند، نه در روابطی که مبنی بر سلسله مراتب اند.